در عکاسی کلوزآپ یا ماکرو، از فوکوس انتخابی (selective focus) برای جلب پروا بیننده به یک قسمت ویژه تصویر کاربرد می شود. این کار با استفاده از یک عمق میدان کم انجام می شود. این طریق برای اشاره کردن به یک المان ویژه در یک صحنه ایده آل است، در حالی که کل چیزهای سایر تار می شوند تا حواس پرتی به دست کم برسد. در این آموزش عکاسی اختصار لنزک به به کارگیری فوکوس انتخابی در عکاسی ماکرو می پردازیم.
این عکس نمونه ای از فوکوس انتخابی را در عمل اثر می دهد. توجه کنید که دیدن پیام عکاس در این تصویر چقدر راحت است.
شما می توانید با تقریبا شدن به جستار های خود، یک عمق میدان مختصرعکس برپایی کنید، که برای عکاسی ماکرو و کلوزآپ باره احتیاج است. ولی می توانید از یک دیافراگم بزرگ یا باز (ضریب اف یا f/stop با عدد حقیر همانند f/2.8) استفاده کنید لغایت عمق میدان خود را واقعا به دست کم برسانید، و نقطه فوکوس خویش را کاملا ایزوله یا جدا کنید. برخی از مزایای بهره‌گیری از این طریق عبارتند از:
دیافراگم های باز یا بزرگ برای عکاسی در شرایط ناچیز نور ایده آل هستند. این تنظیماتِ نوردهی، شما را توانا می سازد لغایت از سرعت شاترهای تند تر (که برای کاهش تاری حرکتی آرمانی است)، و مقادیر ایزوی ناچیز (که برای به دست کم رساندن نویز دیجیتالی در عکس ها شما عالی است) بهره‌گیری کنید.
هنگامی که شما با فوکوس انتخابی عکس می گیرید، المان های حواس پرت کننده در پس مقوله تار می شوند. این باعث می شود که شما کمتر در باره آنچه که در بعد زمینه اتفاق می افتد نگران باشید و اغلب بر سوژه مورد عقیده تمرکز کنید.
بینندگان جذب کنتراست (تضاد) برآمده از یک المان واضح یا شارپ احاطه شده با المان های تار می شوند. پس فوکوس انتخابی باعث می شود ملت مدت طولانی تری به تصویر شما نگاه کنند.
هشدار: هنگام پیشه با یک عمق میدان کم، باید نقطه فوکوس خود را دقیقا همان جایی که می خواهید در کادر باشد پیمان دهید، در غیر این صورت کاملا روشن است که نتیجه باره نظر را به دست نمی آورید. ملت خیلی تند تر متعلق به که متوجه کارهای موفق شوند، متوجه اشتباهات ترکیب بندی خواهند شد.
به عنوان مثال، اگر از فاصله خیلی تقریبا از یک جانور حقیر عکس می گیرید، مطمئن شوید که چشم ها را در فوکوس قرار دهید. اگر به جای آن قسمت گردن، یا گوش را در فوکوس پیمان دهید، حواس بیننده پرت می شود و تعجب خواهد کرد که چرا بر روی آنجا فوکوس کرده اید.
به یاد داشته باشید: در یک ترکیب بندی فوکوس انتخابی، جایی که باید نقطه کانونی خویش را در آن پیمان دهید مهم ترین تصمیمی است که با آن مقابل می شوید. در اکثر موارد، باید فوکوس را در قسمتی پیمان دهید که به عقیده شما از کل جالب تر است، یا در قسمتی که فکر می کنید از کل پسندیده تر است.
برای انتخاب ریزبین نقطه فوکوس، از حلقه فوکوس دستی بر روی لنز خود کاربرد کنید. برای این پیشه لازم است با چشم خود داوری کنید تا مطمئن شوید که نقطه کانونی دقیقا در جایی که می خواهید پیمان گیرد. در عکاسی ماکرو و کلوزآپ، فوکوس دستی نسبتا آسان است، چون سوژه های شما در کادر زیاد کبیر به عقیده می رسند.
لنزک: نقطه پافشاری یا نقطه کانونی (focal point) نقطه ای از تصویر است که بیشترین پروا را به خویش جلب می کند که احتمالا می خواهید سوژه یا قسمتی از سوژه اصلی تان باشد.
اگر ترجیح می دهید از تنظیمات فوکوس خودکار روی دوربین خویش بهره‌گیری کنید، مطمئن شوید که لنز شما بر روی فوکوس اتوماتیک تنظیم شده باشد، نقطه کانونی را در مرکز کادر خویش قرار دهید، دکمه شاتر را لغایت نصف قشار دیتا و نگه دارید، کادر خود را دوباره ترکیب بندی کنید، و دکمه شاتر را الی منتهی خفگی دهید. این تکنیک فوکوس را بر روی المان انتخابی شما قفل می کند، حتی پس از این که ترکیب بندی را مجدد تنظیم کردید –
نکته: اگر بعد از این که فوکوس را قفل کردید و پیش از این که عکس را بگیرید موضوع شما حرکت کرد، شدنی است نقطه کانونی شما سایر در جای صحیح قرار نگیرد. حرکت دوربین نیز می تواند بر نقطه کانونی شما کارایی بگذارد، اگر به جای به کارگیری سه پایه دوربین را در دست نگه دارید. هنگام استفاده از فوکوس انتخابی چند عکس بگیرید الی مطمئن شوید که حداقل یکی از آنها یک نقطه کانونی پسندیده دارد که پیام شما را منتقل می کند.
ارسال نظر